Shakuntala: Isang Halimbawa Kuwentong Tauhan

Si Shakuntala ay itinuturing na ina ni Bharata at asawa ni Dushyanta na nagtatag ng Paurav Vansha (Dinastiyang Paurav). Si Shakuntala ay ipinanganak ni Vishvamitra at Menaka. Si Rishi Kanva ang nakakita sa kanya sa kagubatan na napapaligiran at protektado ng mga ibon (Shakunton sa Sanskrit), kaya siya ay pinangalanang Shakuntala.Habang nangangaso kasama ang kanyang hukbo, Si Dushyanta ay naglakbay sa isang gubat na puno ng bilv, kaban, khadir, kapith, dahv at iba pang puno. Si Dushyanta at ang kasamahan niyang malalakas na hukbo ay naglakbay  sa malawak na disyerto matapos na kung saan niya naabot ang isang magandang kagubatan. Ang kagubatan ito ay puno ng ashramas (hermitages). Tinawid ni Dushyanta ang ashrama ni Rishi Kanva, ang anak ni Kashyapa Rishi. Ito ay napapaligiran ng Malini River.Si Menaka ay dumating sa utos ng  Hari ng Ginoong Indra para samantalahin ang dakilang Vishvamitra mula sa kanyang mataimtin na panalangin. Siya ay nagtagumpay kanyang misyon na sirain ang panalangin sa pamamagitan ng isang bata. Nagalit si Vishwamitra dahil nasayang lang ang ilang taong pananalangin, kaya dumistansya siya sa bata at kay Menaka upang ipagpatuloy ang kanyang trabaho. Naisipan ni Menaka na hindi niya maaaring iwan ang bata mula sa kanya, at bumalik sa langit, iniwan ni Menaka si Shakuntala pagkatapos ng kapanganakan sa mga bangko ng Ilog Malini sa mga bundok ng Himalayas. Tulad ng isinasaad sa itaas, natagpuan ni Rishi Kanva ang bagong ipinanganak na babae sa gubat na pinalilibutan at protektado sa pamamagitan ng ibon at gayon pinangalanan niyang Shakuntala. Ayon sa isang pinagmulan ni Titwala, isang maliit na bayan malapit Kalyan sa Maharashtra, ang itinuturing na kung saan si Shakuntala ay ipinanganak. Pagkatapos, dito lumaki si Shakuntala.Matapos ang ilang taon,tinamaan ni Dushyanta ang isang lalaking usa na nasugatan sa pamamagitan ng kanyang armas sa ashrama, nakita niya si Shakuntala na ginamot ang usa, ang kanyang alagang hayop, at nahulog siya sa pag-ibig kay Shakuntala. Nagmakaawa siya kay Shakuntala at ginugol ang ilang oras sa ashrama. Sila ay nag-iibigan at nagpakasal sa ashrama. Pero kinakailangang umalis ni Dushyanta makalipas ang ilang panahon dahil sa pagkaligalig sa kabisera ng lungsod. Ibinigay ni Dushyanta kay Shakuntala ang singsing bilang tanda ng kanilang pag-ibig, Inaasahan ni Shakuntala na si Dushyanta ay babalik para sa kanya.Ginugol ni Shakuntala ang lahat ng oras sa pangangarap ng kanyang bagong asawa at madalas ay ginulo ito sa pamamagitan ng kanyang mga panaginip. Isang araw, isang malakas na Durvasa ang dumating sa ashram. Si Shakuntala ay nabigong bumati sa kanya nang maayos. Nagalit si Durvasa rishi at sinumpa si Shakuntala na kung sino ang mangangarap sa kanya ay agad na makakalimutan siya habambuhay. Pero, nakonsiyensya si Durvasa at binabaan ang hatol kay Shakuntala na kung mawawala ang singsing ay saka palang umubra ang sumpa.Lumipas ang araw, si Shakuntala, ay nagtaka kung bakit si Dushyanta ay hindi bumalik para sa kanya. Sa paraan, sila ay tumawid ng ilog sa pamamagitan ng isang Bangka at naglakbay sa pamamagitan ng malalim na asul na tubig ng ilog, inihagis ni Shakuntala ang kanyang mga daliri sa tubig. Ang kanyang singsing ay nahulog nang hindi niya napansin.Pagdating sa hukuman ni Dushyanta,si Shakuntala ay nasaktan at nagulat nang ang kanyang asawa ay hindi siya kinilala, ibinalik ni Shakuntala ang pinagsamahan nila nila in Dushyanta pero napahiya siya at bumalik sa gubat. Nanganak siya kay Bharata at palipat-lipat sa isang ligaw na bahagi ng kagubatan. Ginugol niya ang kanyang araw kay Bharata, ang kanyang anak na lalaki, at hanggang lumaki si Bharat. Napapalibutan lamang ng mga ligaw na hayop ang kanilang bahay kaya naging malakas na bata si Bharat at nasanay ng pagbubukas ng mga bibig ng mga tigre at leon habang nagbibilang na kanilang mga ngipin.Samantala, isang mangingisda ang nagulat ng makahanap ng isang nagniningning na singsing sa tiyan ng isang isdang nahuli. Kinikilala ang magandang selyo, at kinuha ang singsing at dinala sa palasyo ang singsing. Bumalik ang mga ala-ala ni Dushyanta at agad niyang hinanap si Shakuntala. Nagpatuloy siya sa paghahanap sa mas malalim na kagubatan upang mahanap ang kanyang asawa at dumating sa isang kamangha-mangha na tanawin sa kagubatan: ang isang bata ay naglakas-loob buksan ang bibig ng isang leon at noon ay abala sa pagbibilang nito ngipin! Binati ng hari si Bharata at nagtaka nang labis sa katapangan at lakas ni Bharata, at tinanong ang kanyang pangalan. Siya ay nagulat nang ang lalaki ay sumagot na Bharata, ang anak ng Hari Dushyanta. At doon nagkabati si Dushyanta kasama si Shakuntala at ang kanilang anak na si Bharata. Matapos nito, naging hari si Bharata at doon nagwakas ang kuwento.